Flaga Union Jack

Początki flagi Wielkiej Brytanii Union Jack datuje się na 12 kwietnia 1606 po tym jak król Szkocji James VI wstąpił na angielski tron i został mianowany królem Anglii, znanym jako James I. Narodowa flaga Szkocji – biały krzyż rozmieszczony przekątnie o bokach tej samej długości, zwana także krzyżem Św. Andrzeja została spleciona z czerwonym krzyżem Św. Jerzego (St. George) narodową flagą Anglii, aby można było używać jej w tej formie na morzu.

Oficjalna proklamacja brzmiała: „Wszyscy mieszkańcy Wysp i Królestwa Wielkiej Brytanii powinni używać flagi jak obwieszczają nasi heroldowie w formie połączonych krzyży czerwonego, zwanego potocznie krzyżem Św. Jerzego oraz białego, znanego jako krzyż Św. Andrzeja. Flaga w niniejszej formie została przekazana naszemu Admirałowi i będzie od tej pory prezentowana w ten sposób.”

Pierwszy wzór flagi został poprawiony w 1801 i posłużył za podstawę dla obecnie stosowanego wzoru kiedy to przyłączono Irlandię i dodano czerwony przekątny krzyż Św. Patryka. Biały przekątny krzyż został połączony z przekątnym krzyżem czerwonym dzieląc go na dwie nierówne części szeroką i wąską.

Jeśli wywieszacie flagę Union Jack upewnijcie się, że robicie to prawidłowo. Szersza część białego przekątnego krzyża powinna znajdować się powyżej tj. nad przekątnym krzyżem czerwonym. Jeśli powiesicie flagę odwrotnie będzie ona wtedy sygnalizowała zagrożenie i wyrażała wołanie o pomoc

Martin Westall