Noworodki płaczą z akcentem

Już w pierwszych dniach życia francuskie noworodki płaczą inaczej niż niemieckie – do takiego wniosku doszedł zespół naukowców z lipskiego Instytutu Maxa Plancka, Uniwersytetu w Würzburgu i École Normale Supérieure w Paryżu.

W badaniu naukowcy porównali nagrania płaczu 30 francuskich i 30 niemieckich noworodków, mających od 2 do 5 dni. Okazało się, że podczas płaczu dzieci odtwarzają intonację języka matki.

Języki niemiecki i francuski różnią się melodią. W wielu francuskich słowach akcent pada na ostatnią sylabę, co wskazuje na intonacją wznoszącą. W niemieckim jest przeciwnie: często akcentuje się pierwszą sylabę słowa, a intonacja jest opadająca. Dokładnie te same prawidłowości znaleziono w płaczu noworodków: płacz „po niemiecku” zaczyna się głośno, a potem cichnie, w płaczu francuskich noworodków początek jest cichszy, a koniec głośniejszy.

Zmysł słuchu rozwija się u człowieka jako pierwszy – tłumaczy Angela Friederici z MPI – a w ostatnim trymestrze ciąży dzieci potrafią już aktywnie słuchać. Wody płodowe ograniczają jednak zakres dźwięków, które do nich docierają, dlatego słyszą przede wszystkim melodię i intonację tego, co mówi mama. Tę właśnie melodię dzieci nie tylko rozpoznają, ale też odtwarzają w płaczu po przyjściu na świat.

– Tak wczesna wrażliwość na intonację ułatwia dzieciom przyswojenie języka matki. Wydając pierwsze dźwięki, opierają się na znanych już sobie wzorcach melodycznych. Nie muszą więc zaczynać – w tym zakresie – przyswajania języka zupełnie od zera – wyjaśnia Kathleen Wermke, jedna z autorek badania.

Magdalena Łuniewska

Źródło: Mampe, B., Friederici, A. D., Christophe, A., & Wermke, K. (2009). Newborns’ cry melody is shaped by their native language. Current biology, 19(23), 1994-1997.